احدی، افسانه. (1385). اسرائیل و برنامه هسته‌ای ایران، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، 13 (2 و 3): 171-188.
احدی، افسانه. و دارابی، علی. (1396). رسانه، سیاست خارجی و اجماع‌سازی در برنامه هسته‌ای ایران: مطالعه‌ای تطبیقی، فصلنامه روابط خارجی، 9 (1): 67-33.
بصیری، محمدعلی. و محمدی، عطا. (1393). تحلیلی مساله اتمی ایران و غرب در چارچوب نظریه بازیها، دوفصلنامه علمی-پژوهشی دانش سیاسی، 10 (1): 27-46.
بیلیس، جان. و اسمیت، استیو. (1388). جهانی شدن سیاست؛ روابط بین الملل در عصر نوین، مترجمین ابوالقاسم راه چمنی و همکاران، تهران: انتشارات ابرار معاصر، ج1و2.
ترکاشوند، جلال. و مرادی، بهرام. (1390). ساختار نظام بین الملل و چگونگی برخورد با قدرت هسته‌ای ایران و رژیم صیهونیستی، فصلنامه علمی-پژوهشی مدیریت نظامی، 11 (41): 151-198.
حجتی، امیررضا. (1390). امنیت هستی‌شناختی و رویکرد تعارضی جمهوری اسلامی ایران نسبت به اسرائیل، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته روابط بین‌الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران.
· حسن بیگی، جعفر.، جعفری، ندا. و نیک فرجام. (1395). کاربرد نظریه بازیها در حل مسایل بازی‌های دو نفره،اولین کنفرانس بین المللی تحولات نوین در مدیریت، اقتصاد و حسابداری، تهران، سازمان مدیریت صنعتی.
دادگر، یدالله. (1387). ابعاد و عملکرد نظریه بازیها در رشته‌های مختلف، مجله تحقیقات حقوقی، 47: 101-139.
درویشی سه تلانی، فرهاد. و صاحبی، وجیهه. (1394). بررسی رویکرد احزاب سیاسی اسرائیل نسبت به برنامه هسته‌ای ایران مطالعه موردی: حزب لیکود و کادیما، فصلنامه مطالعات سیاسی جهان اسلام، 4 (2): 21-48.
دودینگ، کیت. (1388)،قدرت، مترجم عباس مخبر، تهران: انتشارات آشیان.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال. (1386). رویکرد اعراب به برنامه هسته‌ای ایران، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، 14 (2 و 3): 55-86.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال.، علوی. و سید محمد علی. (1395). روند امنیتی‌سازی فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران توسط لابی اسرائیل در آمریکا از منظر مکتب کپنهاک، فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، 5 (17): 39-58.
رسولی ثانی آبادی، الهام. (1393). ماهیت اتحادها در خاورمیانه؛ قدرت و هویت، فصلنامه مطالعات راهبردی، 17 (3): 171-196.
رضوی‌نژاد، سید امین. (1393). بررسی دیپلماسی هسته‌ای بین ایران و آمریکا براساس نظریه بازیها، فصلنامه خط‌مشی‌گذاری عمومی در مدیریت، 5 (2): 81-67.
رضوی‌نژاد، سید امین. (1393). بررسی دیپلماسی هسته‌ای بین ایران و آمریکا بر اساس نظریه بازیها، فصلنامه رسالت مدیریت دولتی، 5 (15 و 16): 67-81.
روشندل، جلیل. (1372). عناصر تئوری بازیها، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، 29: 201-217.
سیمبر، رضا.، رحم‌دل، رضا. و فلاح، مهسا. (1395). معمای امنیتی پرونده هسته‌ای ایران از منظر نوواقع‌گرایی، فصلنامه مطالعات روابط بین الملل، 9 (36): 87-106.
شهبازی، الهام. (1393). ایران و اسرائیل از همکاری تا منازعه، خردادنامه، 12: 91-112.
صالحیان، تاج‌الدین. و سیمبر، رضا. (1397). منابع اجتماعی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی، 8 (26): 165-186.
طاهرخانی، ستاره. (1390)، درآمدی بر نظریه بازی، فصلنامه سیاست خارجی، 25 (1): 219-242.
عابدینی، حسن. و ایزدی، جهانبخش. (1396). نقش متغیرهای داخلی بر سیاست‌گذاری هسته‌ای دولت یازدهم، فصلنامه مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی، 7 (25): 271-289.
عبدالله، عبدالمطلب. و اسماعیلی، مصطفی. (2010). راهبرد سیاست خارجی آمریکا در قبال انقلاب اسلامی ایران: تداوم یا تغییر؟! (مطالعه موردی سیاست خارجی باراک اوباما و مساله هسته‌ای ایران)، فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش‌نامه انقلاب اسلامی، 2 (7): 103- 123.
عبدلی، قهرمان. (1387). نظریه بازیها و کاربردهای آن، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
غنی لو، معصومه.، جعفری پابندی، سید فرشید. و وثوقی، سعید. (1396). بررسی تطبیقی مفاهیم روابط بین الملل از منظر رئالیسم و مکتب انگلیسی، فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، 13 (41): 41-59.
قاسمی، مصطفی. (1378). راهبرد اوباما در قبال جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه دین و سیاست، 17 و 18: 123-149.
گریفیتس، مارتین. (1388). دانش‌نامه روابط بین الملل و سیاست جهان، مترجم علیرضا طیب، تهران: نشر نی.
گل‌پرور، مجید. و شهابی، مهدیه. (1390). کاربرد نظریه بازیها در تبیین رقابت‌های انتخاباتی، فصلنامه تحقیقات سیاسی بین المللی، 3 (6): 175-202.
لیتل، دانیل. (1373). تبیین در علوم اجتماعی: درآمدی به فلسفه علم الاجتماع، مترجم عبدالکریم سروش، تهران: انتشارات موسسه فرهنگی صراط.
متقی، ابراهیم. (1392). تحول رهیافت موازنه قدرت در نظم‌های منطقه‌ای: هویت‌گرایی در برابر ساختارگرایی، فصلنامه راهبرد، 22 (67): 165-192.
مجیدی، محمدرضا. و ثمودی پیله‌رود، علیرضا. (1393).تلاش‌های رژیم صیهونیستی برای برسازی برنامه هسته‌ای ایران به عنوان یک تهدید،
فصلنامه پژوهش‌های انقلاب اسلامی،10: 191-214.
محسنی، سجاد. و صالحی، علیرضا. (1390). اهداف آمریکا از امنیتی کردن فعالیت هسته‌ای ایران (با نگاهی به مکتب کپهناگ)، فصلنامه سیاست خارجی، سا25 (3): 634-613.
محمودی‌نیا، داوود.، دلالی اصفهانی، رحیم.، انجوردا، جکوب. و بخشی دستجردی، رسول. (1395). نظریه بازیها و نقش آن در تعیین سیاست‌های بهینه در تقابل استراتژیک بین سیاست‌گذار پولی و مالی (کاربردی از نظریه بازی‌های دیفرانسسیلی و استاکلبرگ)، فصلنامه مطالعات اقتصادی کاربردی ایران، 5 (18): 1-34.
مورگنتا، هانس جی. (1374). سیاست میان ملت‌ها تلاش در راه قدرت و صلح، مترجم حمیرا مشیرزاده، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
میرحسینی، فرشته. و کوشکی، محمدصادق. (1396). علت‌کاوی گرایش ترکیه به برنامه هسته‌ای (1955-2016)، فصلنامه مطالعات روابط بین الملل، 38: 129-153.
میل، جان استوارت. (1388).فایده‌گرایی، مترجم مرتضی مردی‌ها، تهران: نشر نی.
نوربخش، سید هادی. (1394). به کارگیری نظریه بازیها در تحلیل منازعه ایران و آمریکا با محوریت برنامه هسته‌ای ایران، فصلنامه راهبرد، 24 (74): 89-123.
یکو، حمید. و سویلمی، مرتضی. (1396). جایگاه برنامه هسته‌ای ایران، فصلنامه مطالعات روابط بین الملل، 10 (37): 137-171.
CS Monitor, A. (2010). Russia Suspends Iran Arms Sale Following Israeli PM’s visit to muscow, CS Monitor: http://www. CS Monitor.
Krepon, M. (2016). Trump and the Bomb, US Nuclear Policy under the Next Administration. Foreign Affairs Snapshot, November, 20, 2016-1120.
Kushner Rijpkema, M. (2010). Shoud Israel After its policy of nuclear Ambiguity? B.A. Government, strategy and Diplomacy, Interdisciplinary Center, Herzliya.
Osborne, M. & Rubinstein, A. (1994). A Course in game theory. MIT ress, Cambridge, MA.
-Reardon, R. J. (2017). Threat inflation and the Iranian nuclear program, Energy Research & Social Science, 24: 36-41.
Weisser, A. D. (2016). Israel and Iran: Past, present and future (Doctoral dissertation, Georgetown University).
)